Wiśnie

(...) Owoc wiśni. Lśniący. ‌Dojrzały. Wypełniony ‌sokiem. Skórka napięta i ‌błyszcząca. Jaskrawa czerwień. Gęsty ‌brąz. Niepokojące ‌lustra czerni. ‌Gdyby przyszło ‌nam na ‌myśl porównanie ‌wiśni z arbuzem, trzeba ‌by powiedzieć, że jest ‌mała – ‌i w ten ‌sposób ją zdegradować. Ale ‌wiśnia na to ‌nie pozwala. (...) Jeszcze przyrośnięta szypułka – pozostałość poprzedniej formy bytowania – tracąca zieleń i brązowiejąca; właściwie nie ma już znaczenia i nie budzi uwagi, choć wiemy, że owoc wiele jej kiedyś zawdzięczał. Ale w zestawieniu z nim jest mizerna i nieciekawa, jak usychająca przeszłość...

wiśnie

(...) W porównaniu z innymi owocami wiśnia ma szczególną zdolność przyciągania wzroku. Prowokuje. Gdziekolwiek się znajdzie, zwraca uwagę: na białym kremie, w trawie, na obrusie, któremu nagle grozi splamieniem, na chodniku i w brudach ulicznego ścieku, na gałęzi drzewa, gdzie ostentacyjnie odróżnia się od tła liści. Mimo małych rozmiarów potrafi zdominować otaczającą przestrzeń. Można zlekceważyć śliwkę, ale trudno pozwolić sobie na pominięcie wiśni.

wiśnie, martwa natura

(...) Jeżeli istnienie jest wartością, to wiśnia istniejąc realizuje tę wartość, podobnie jak i my własnym istnieniem ją wcielamy. Można więc wskazać pewien wspólny nam obszar wartości. I nie jest ważne, czy wiśnia wie o tym, czy nie wie. Chodzi o fakty. Jeśli istnienie jest wartością, to niezależnie od tego, czy myślimy o tym, czy nie, istniejąc wspólnie z wiśnią tę wartość wcielamy.

(...) Symboliczna próba zabicia czegoś. Bo przecież wypluwając pestkę, chcemy ją raz na zawsze zlikwidować. Gest splunięcia obwieszcza śmierć wiśni. Ale wiśnia wyrasta z pestki i zatracenie może zaowocować odrodzeniem. My sami też wahamy się między tymi dwoma stanami, zagrożeni rozpaczą i kuszeni nadzieją w każdej chwili.

(...) Gdy ogarniają nas wątpliwości, jeśli budzą się podejrzenia, że jesteśmy w świecie jakoś nie całkiem na miejscu, i zaczynamy zadawać to beznadziejne pytanie o sens własnej obecności...

Jolanta Brach-Czaina: Wiśnia i rozumienie. Z tomu Szczeliny istnienia
Giorgio Gosti: Wiśnie
Irina Bocharova: Martwa natura z dwiema wiśniami
Anna Lupa-Suchy: Wiśnie

Komentarze